• Gepubliceerd door
  • Vrouw tot Vrouw
  • Gepubliceerd op
  • 10 november 2022

‘Het is geen zorg, ik doe dit uit liefde’

Zorgen voor de ander zit diepgeworteld in onze christelijke cultuur. Op veel plaatsen in de Bijbel worden we opgeroepen om zorg te dragen voor onze naasten. Zorg waar je zelf vaak niet voor kiest of waar niet om gevraagd wordt, maar die wel op je pad komt. Vandaag, 10 november, is het de Dag van de Mantelzorg, een dag waarop aandacht is voor deze vaak onzichtbare hulpbieders. 

Samen zitten ze knus naast elkaar, Hanneke van der Stam (33) en haar tweelingzus Lise. Lise heeft haar ogen gericht op Hanneke, zij is haar houvast want onbekend bezoek is best spannend. Hanneke legt liefdevol haar hand op Lise’s knie want dat geeft haar rust.   

Als de bus aankomt
Lise is geboren met een verstandelijke beperking en daarom woont ze doordeweeks in een woonvoorziening van Philadelphia in Brakel. Hanneke draagt er samen met haar vader zorg voor dat Lise elk weekend thuis is. Terwijl Hanneke constant oogcontact houdt met Lise, die niet kan praten, zegt ze: ‘Het is zo heerlijk als op vrijdagmiddag de bus aankomt en Lise weer bij ons is.’ Hanneke, die doordeweeks fulltime als managementassistente in het basisonderwijs werkt, zorgt dat ze elke zaterdag beschikbaar is voor Lise.  ‘We vouwen de was op, doen boodschappen en we wandelen graag samen’ zegt Hanneke. ‘Of lekker even shoppen of ergens wat eten of drinken, hè Lies, daar genieten we ook van.’  

Er is zoveel liefde tussen deze tweelingzussen die hun hele leven al met elkaar verbonden zijn, dat ze elkaars taal verstaan.

Verbonden
Lise kan niet spreken, maar toch maakt ze alles duidelijk aan haar zus die haar door te kijken en te luisteren ‘verstaat’. Er is zoveel liefde tussen deze tweelingzussen die hun hele leven al met elkaar verbonden zijn, dat ze elkaars taal verstaan. ‘Ik heb er nooit voor gekozen om deze zorg voor mijn tweelingzus te dragen, want ze is onderdeel van ons gezin. Als schoolkind ging ik op straat met vriendinnetjes spelen en dan nam ik Lise gewoon mee. Ook daar hoorde Lise er helemaal bij.’  

Natuurlijk is het niet altijd makkelijk, want het vraagt ook veel geduld..

Boodschappen doen
‘Mantelzorg’ vindt Hanneke niet het juiste woord; ‘Ik zie het niet als zorg, maar ik mag dit uit liefde doen.’ Op de vraag wat de rol van zus en mantelzorger haar geeft, gaan de ogen van Hanneke stralen. ‘Lise is anders, maar het is voor ons zo gewoon. Ik vind het heerlijk om dit te mogen doen. Als ik bijvoorbeeld eten aan het koken ben en Lise staat naast me, dan roert ze even in de pan. Prachtig om te zien dat ze het fijn vindt om te helpen. Of als we samen boodschappen doen, natuurlijk moet ik daar wel wat extra tijd voor uittrekken, dan duwt Lise graag de kar. En als ze op het knopje van de scanner mag drukken, dan voelt ze zich nuttig, dat straalt ze helemaal uit. Dat gevoel is onbetaalbaar. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk, want het vraagt ook veel geduld. Lise functioneert op de leeftijd van een 3,5-jarige, dus ook buitenshuis heb ik soms te dealen met het gedrag van een peuter. Maar als het met Lise goed gaat, gaat het met mij ook goed!’  

Terwijl Lise door oogcontact houvast zoekt bij haar zus beantwoordt Hanneke haar blik en zegt: ‘Wij zijn beste vriendinnen hè Lies?’ We voelen elkaar aan. En ook al zijn we verschillend, we zijn ook in veel dingen hetzelfde en dat hoort vast en zeker bij het tweeling-zijn.’ 


Reageren? Stuur een mail naar reacties@vrouwtotvrouw.nl