• Gepubliceerd door
  • Vrouw tot Vrouw
  • Gepubliceerd op
  • 16 september 2021

Tot rust en stilte gebracht

Bijbelstudie – psalm 131 – Tot rust en stilte gebracht
Door ds. en mevrouw Wijnberger uit Bergambacht

Deze Bijbelstudie gaat over ‘rust’. Vind jij rust om bezig te zijn met Gods Woord? Niet voor niets dat de Heere Jezus het heeft over het bidden in je binnenkamer (Matth. 6:6). Rust is als de landingsbaan waarop Gods Woord binnen kan komen. Laten we daarom van David leren hoe hij tot die rust is gekomen. 

Aanleiding
Bij deze Psalm staat niet geschreven om welke reden David hem schreef. Een goede mogelijkheid is dat David deze Psalm schreef, nadat hij de ark van het verbond in Jeruzalem bracht. Hierover lees je in 2 Samuel 6.

Wat is David blij en gelukkig! De ark is het teken van Gods verbond met Israël. Vol van vreugde danst hij in een priesterkleed voor de ark uit. Hij is echt enthousiast, letterlijk vol van God. Zijn vrouw Michal ziet het met verachting aan.  Zij loopt David buiten al tegemoet en noemt hem een leegloper die zich schaamteloos uitkleedt (2 Sam. 6:20). David antwoordt dat hij zich nog veel geringer en nederiger zal gedragen. Deze geschiedenis maakt duidelijk hoe David werd aangevallen op zijn koninklijke waardigheid. In Psalm 131:1 lezen we dat hij ervoor wil waken om hoogmoedig en trots te zijn, en buiten zijn schoenen te lopen.

Rust bij moeder
In vers 2 schrijft David over het geheim van de rust die de Heere God schenkt. Rust te midden van de onrust die hem bezighoudt: de beschuldigingen en aanvallen op zijn persoon, zelfs door hen die hem het liefst zijn.

David gebruikt een geweldig mooi beeld om die rust te beschrijven. Hij ziet een kind voor zich dat bij zijn moeder op schoot zit. Ziet u het voor zich? Weggedoken in de warmte, de zorgzame armen om hem heen geslagen, het hoofd tegen de borst gedrukt. Het lichaam ontspant, de hartslag daalt, de adem komt tot rust. Ondertussen draait de wereld door, maar op dat moment ben je veilig, geborgen, thuis.

Is dat ook ons beeld en onze ervaring van de Heere God? Om zo in Zijn nabijheid te zijn. De rust van David is niet het gevolg van rust in de agenda of geen prikkels om hem heen. Het is geen rust in het hoofd. Het gaat een stap dieper, het gaat om rust in de ziel. Dat begint bij de HEERE, bij Hem alleen is deze rust te vinden. Vervolgens is die rust als een olievlek die zich uitbreidt en zo ons innerlijk tot stilte brengt.
Maar daarvoor is wel een echte ontmoeting met de Hem nodig. Waarbij bidden en Bijbellezen niet slechts plichten zijn, maar middelen om in Zijn nabijheid te mogen zijn. Om daar op adem te komen. Als een kind bij zijn moeder op schoot, zo aan de voeten van Jezus, zo aan Gods hart.

God als middelpunt
Hoe komt David tot deze rust? In het beeld dat David gebruikt, heeft hij het over een kind dat de borst ontwend is.  De andere kant is dus een baby, die van borstvoeding afhankelijk is. Dan zie ik die baby voor me die huilt, alsof de hele wereld in brand staat. Hij wil melk hebben. En hij komt ook tot rust bij zijn moeder. Maar op dat moment vooral en alleen om zijn hongergevoel te stillen. Hij wil eten. Dat is het belangrijkste. Kortom, alles draait om je eigen wensen en verlangens.

Waarom zoeken wij de Heere? Als we bijvoorbeeld bezig zijn met een Bijbelstudie, of wanneer we bidden? Het lukte David niet om stilte en rust te vinden toen hij leek op zo’n huilende en hongerige baby, toen zijn eigen zorgen en problemen centraal stonden in plaats van God Zelf. Op die manier ontving hij het geschenk van Gods rust niet.
Een oudere vrouw sprak eens met haar predikant over de onrust in haar gebeden. Als ze haar zorgen neerlegde in het gebed, werd ze er alleen maar onrustiger van. Hij gaf als advies mee om nu eerst tien minuten lang de Heere God te loven en te prijzen. Een week later nam ze weer contact met hem op: haar onrust was verdwenen, evenals de last van haar zorgen. Wanneer ze nu de Heere loofde, bedacht ze weer hoe klein haar zorgen waren bij zo’n grote, barmhartige en liefdevolle God.

Als dat besef neerdaalt en onze aanbidding naar de hemel stijgt, dan staat de Heere God in het middelpunt. Dat bevrijdt van al die onrust van onze eigen verlangens en wensen.

Waarvan ben ik vol?
Dat beeld van de ik-gerichte baby maakt ook duidelijk waarom David eerst begint met vers 1. Tegenover de stilte en de rust staat de hoogmoed en trots. Uiteindelijk komt de meeste onrust niet van buiten, maar vanbinnen. Tegenover de Heere staat ons eigen ego. Als je vol bent van jezelf, is er dan wel voldoende plaats voor Gods aanwezigheid? En in de nabijheid komen van een heilig God betekent dat al het onheilige verdwijnen moet. Dat vraagt bekering. Bij die baby groeit de afhankelijkheid van zijn moeder, van voedsel naar alleen nog maar liefde. De Bijbel leert dat groeien in de genade ten koste gaat van ons eigen ego. Het is dat je zelf kleiner wordt. Johannes de Doper zei het al: Hij moet meer worden, maar ik minder (Joh. 3:30).

Is dit ook niet de onrust van onze tijd? Dat we vol zijn van onszelf, omdat zoveel draait om wat we moeten bereiken. Je moet je ontplooien, alles wat in je zit moet worden ontwikkeld. Daartegenover stelt David dat het belangrijkste van ons leven is om een kind van God te zijn. Later zal zijn Zoon het ook zo zeggen: je moet worden als, zelfs je vernederen tot, een kind (Matth. 18:1-5). Er zijn veel mensen die daar weinig waarde aan hechten, maar vanuit God gezien is dat het allerhoogste goed. Dat geeft ware rust. Het Evangelie laat ons zien dat we het belangrijkste van het leven niet zelf kunnen bereiken of klaar kunnen spelen. De Heere Jezus heeft alles volbracht. Daardoor is er genade en vergeving, maar ontvang je van God de Vader ook het kindschap. Wat een vrede en rust geeft het als je dat mag geloven!

Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn. Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.

Vragen:

  • Als een kind bij zijn moeder. Voel jij je ook zo bij de Heere God? Waarom wel, waarom niet? Hoe is dat gegroeid? Of hoe kan dat veranderen?
  • Vouw je handen en sluit je ogen. Begin je gebed met het loven en prijzen van de HEERE, om Wie Hij is en wat Hij voor je heeft gedaan.
  • Pak een memobriefje en schrijf vers 28 van Psalm 73 op (onberijmd). Plak dit op een zichtbare plek in huis.  Zo kun je elke keer deze prachtige geloofsbelijdenis lezen.

Deze bijbelstudie is verschenen in Vrouw tot Vrouw magazine. Meer weten? Kijk hier.