- Gepubliceerd door
- Vrouw tot Vrouw
- Gepubliceerd op
- 16 november 2022
- Categorieën
- Artikelen
- Blogs
- Elise
- Link in bio
Eten
Eten is erg belangrijk in de Colombiaanse cultuur. De Colombianen zijn vooral ook heel trots op hun cuisine. De lunch – hoofdmaaltijd van de dag – bestaat tachtig procent van de tijd uit heel veel rijst met aardappels en een heel klein beetje vlees en groente, maar laten we het daar niet te lang over hebben.
Wat vooral belangrijk is bij de maaltijd is het samenzijn. Eten doe je niet alleen. De predikant hier in Bogotá vroeg pas tijdens de preek: wie vindt het fijn om alleen te eten? Ik stak, nietsvermoedend, mijn vinger op. Heerlijk, in je eentje genieten van je eten! Maar dat bleek het foute antwoord te zijn. “Zie je wel, bijna niemand”, zei de dominee triomfantelijk met een schuine blik naar mij. “En als je wel je vinger opstak, dan heb je een psycholoog nodig. Maaltijden zijn er niet voor gemaakt om ze alleen te eten!”
Nu ben ik zulke stelligheden wel gewend, hier in de kerk, maar deze zette me toch wel aan het denken. Niet dat ik me nu schuldig voel als ik in m’n eentje van een maaltijd geniet, maar ik moest denken aan de vroegchristelijke kerk. In Handelingen 2 gaat het erover dat de mensen bij elkaar kwamen en samen aten. Ook het Heilig Avondmaal is een mooi voorbeeld van het belang van samenzijn bij het herdenken van Jezus’ werk voor ons.
Samen eten is ook een beetje delen. Letterlijk, want hier in Colombia is het de gewoonte dat iedereen van elkaars bord een beetje eten proeft. Maar ook delen van het leven, delen van je tijd. Een mooie manier van samen christen zijn. En, als ik te veel rijst en aardappels op m’n bord krijg, kan ik die bij het samen eten altijd nog doorgeven aan mijn buurman.
Een kinderopvang in het centrum van Bogotá. Een stuk of 50 kinderen uit de sloppenwijken van deze Colombiaanse stad. Een idealistische Nederlandse twintiger die een jaar in Colombia woont omdat ze zich in het hoofd gehaald heeft dat dit voor haar de plek is om goed te doen. De cocktail waaruit mijn leven bestaat, dit jaar. Elise Verschuure geeft een inkijkje haar leven als zendingswerker – in dat wat goed gaat en ook dat wat minder goed gaat. In de dingen die ze leert en de dingen die ze nodig af moet leren.
Reageren? Stuur een mail naar reacties@vrouwtotvrouw.nl