- Gepubliceerd door
- Vrouw tot Vrouw

- Gepubliceerd op
- 3 juli 2024
- Categorieën
- Actueel
- Artikelen
- Link in bio
- Tags
- gebrokenheid
- ziekte
Elke dag pijn, maar elke dag dankbaar voor wat wel kan
Lisanne is 22 jaar en chronisch ziek
Tekst: Mariëlle Pelle – redacteur Vrouw tot Vrouw online
‘Ik was 11 jaar en tijdens een spelletje voetbal op het schoolplein viel ik achterover. Ik zat in de tweede week van groep 8. Ze dachten dat ik een hersenschudding had, maar de hoofdpijn bleef en de rest van dat schooljaar lag ik op bed. Ik kwam in de molen van het ziekenhuis terecht, maar niets hielp. In de zomervakantie van 2016, ik was toen 15 jaar, werd ik tijdens een spel op de camping omvergelopen en ben ik nogmaals gevallen. Sindsdien is de hoofdpijn onhoudbaar. Na onderzoek blijk ik met hoofdpijn te zijn geboren, maar sinds die val is het extreem. Ik ken geen leven zonder chronische hoofdpijnen, ik kan me geen leven zonder pijn herinneren’, vertelt de 22-jarige Lisanne Klop uit Poederoijen.
Schooltijd
‘Lange tijd heb ik slecht kunnen praten, dat is weer aardig hersteld. Na de val op de basisschool, heb ik in groep 8 veel op bed gelegen. Ik wilde na de basisschool naar het vwo, maar ik durfde het niet aan. Elke dag had ik hoop dat het beter zou gaan en ik ben toch aan de havo begonnen. Toen ik in 3 havo zat, viel ik opnieuw en daarna ben ik bijna niet meer naar school geweest. Ik heb veel thuis gedaan, ik heb mezelf door de boeken heen geworsteld, heb mavo-examen gedaan en ben geslaagd.’
Uitdaging
‘Dat was ook het moment dat ik besefte dat ik moest gaan leren leven met hoofdpijn. Een vervolgstudie durfde ik niet meer aan. Voorzichtig durfde ik uit te spreken dat ooit een eigen boekwinkel een droom zou zijn. Kort daarna hoorden we dat de regionale christelijke boekhandel ging stoppen. Ik ben altijd een boekenworm geweest, en deze winkel kon ik aan huis vestigen naast het bedrijf van mijn vader. Die meisjesdroom heb ik als een geschenk ervaren. Een geschenk dat nieuwe mogelijkheden gaf.’

Inmiddels is Lisanne al 6 jaar eigenaar van boekwinkel De Boekenplank in Poederoijen. Met ondersteuning van haar familie en personeel in de winkel, lukt het haar om zelfstandig ondernemer te zijn. Als je de grote winkel ziet en de vele activiteiten die vanuit de winkel worden aangeboden, lijkt het iets wat onmogelijk is. Lisanne lacht en zegt: ‘Van nature hou ik van werken, maar omdat ik niet gezond ben, is het een uitdaging. In de ochtend sta ik in de winkel, in de middag tussen 12.00 uur en 15.00 uur moet ik gaan rusten en daarna zet ik me in om zelf de winkel weer af te sluiten. Vaak kan ik ‘s avonds niet meer praten.’ Lisanne kijkt me aan en zegt eerlijk dat het ook nu moeilijk en inspannend is om nog de juiste woorden te vinden, en zelf merk ik dat ze steeds langzamer gaat praten. Maar Lisanne kijkt me met sprankelende ogen aan en zegt: ‘Maar de boekwinkel is het wel waar je ‘s ochtends je bed voor uitkomt.’
— ‘‘Van nature hou ik van werken, maar omdat ik niet gezond ben, is het een uitdaging.’’ —
Dankbaar
Na vele jaren onderzoek, medicijnen en behandelingen is er nog steeds geen passende diagnose. Het is geen migraine, want het is dagelijkse hoofdpijn en artsen geven aan dat dit niet vaak voorkomt. Inmiddels weten ze wel dat andere organen ook steeds meer reageren. ‘Ik heb zenuwpijn, mijn spieren worden slechter.’ Lisanne slaat even haar ogen neer en zegt: ‘Mijn hele lijf wordt slechter en ik moet de kracht krijgen om dit te accepteren. Je hoopt elke dag dat het binnenkort beter zal gaan. Na alle behandelingen en medicijnen heb ik geleerd om vooral dankbaar te zijn. Dankbaar voor wat wel kan. Je gaat kleine dingen waarderen. In 2014 en 2016/2017 lag ik elke dag op bed. Dan ben je al dankbaar dat je naar buiten kunt kijken en je alles ziet groeien en bloeien.’ Even zoekt ze naar woorden, maar zegt dan heel krachtig: ‘Ziek zijn en tegenslag is niet altijd slecht. Het maakt je bewuster en dankbaar voor wat er wel is.’

Kracht
‘Elke dag mag ik ervaren dat ik kracht krijg, dat is voor mij het belangrijkste. Elke dag mag ik ervaren: ik sta er niet alleen voor. De boekwinkel kwam op mijn pad, maar ik geloof dat het geleid is. Mijn ondernemende ouders om me heen, zijn een geschenk. Anders had ik nu echt dieper in de put gezeten.’
‘Psalm 121 is al die jaren al een bijzondere psalm in mijn leven.’ Haar ogen staan in de avond als we dit gesprek voeren vermoeid, maar als we hierover spreken, straalt ze ineens iets krachtigs uit en met vertrouwen zegt ze: ‘Ik weet waar mijn hulp vandaan komt. Psalm 121 is kort en krachtig en die raakt me.’
Ik sla mijn ogen op naar de bergen,
vanwaar mijn hulp komen zal.
Mijn hulp is van de HEERE,
Die hemel en aarde gemaakt heeft.
Hij zal uw voet niet laten wankelen,
uw Bewaarder zal niet sluimeren.
Zie, de Bewaarder van Israël
zal niet sluimeren of slapen.
De HEERE is uw Bewaarder,
de HEERE is uw schaduw aan uw rechterhand.
De zon zal u overdag niet steken,
de maan niet in de nacht.
De HEERE zal u bewaren voor alle kwaad,
uw ziel zal Hij bewaren.
De HEERE zal uw uitgaan en uw ingaan bewaren,
van nu aan tot in eeuwigheid.
Blij met elke goede dag
‘Het voelt alsof mijn leven nooit anders geweest is, ik kan het me niet meer indenken om te leven zonder pijn. Ik kan altijd wel op zoek gaan naar een diagnose of een doel, maar ik heb geleerd niet te blijven hangen en niet m’n ziektebeeld maar te blijven onderzoeken. Ik wil kijken wat er op mijn pad komt. Ik leef bij de dag, ik plan niet vooruit. Ik ben wel een dromer, maar ik denk of droom niet concreet dat ik een doel heb waar ik over 5 jaar wil staan. Ik ben blij met elke goede dag en ik ben dankbaar voor elke dag.’