• Gepubliceerd door
  • Vrouw tot Vrouw
  • Gepubliceerd op
  • 13 mei 2023

Buurvrouwen

“Mwaswera bwanji?”* groet de buurvrouw mij als ik haar kant op kom lopen. “Ndaswera bwino, kaya inu,” beantwoord ik in het Chichewa. “Ndaswera, zikomo,” antwoord de vrouw terwijl ze een stukje opschuift zodat ik naast haar op de betonnen oprit kan gaan zitten.  

Voor de buurvrouw zit een andere vrouw. Haar prachtige zwarte haar staat alle kanten op. Het ziet er een beetje vreemd uit, maar al snel zie ik wat er aan de hand is. Met een grote kam wordt het haar – door de andere buurvrouw – in strakke scheidingen getrokken. Vervolgens draait ze van de verschillende plukken haar knotjes. Het ziet er echt mooi uit, en ik kijk vol bewondering toe. Ik sta op het punt om te vragen of ze mijn haar ook zo kunstig kan bewerken. Maar dan bedenk ik me dat ze waarschijnlijk weinig kan doen met mijn slappe Nederlandse haar.  

Omdat we in eerste instantie voor een jaar zijn uitgezonden, is de keus gemaakt om niet te investeren in een intensieve taaltraining. Uiteraard hebben we de afgelopen maanden onze best gedaan om veel woorden en zinnen in het Chichewa te leren. We merken dat dit veel opening geeft voor een praatje, en we vinden het zelf ook leuk. Maar een gesprek voeren in deze ingewikkelde taal gaat mij nog de pet te boven.  

Het leven in een nieuw land vind ik soms eenzaam. Je spreekt de taal niet of nauwelijks, je sociale netwerk is weggevallen dus er moeten nieuwe contacten worden opgedaan, en waar begin je dan? Bovendien – en misschien dat andere moeders van kleine kinderen het herkennen – zit je met een peuter een groot deel van de dag aan het huis gekluisterd door middagslaapjes.  

Daarom voel ik me een gezegende vrouw als ik kijk wat wij de afgelopen maanden in Malawi hebben kunnen opbouwen. We hebben leuke Nederlandse vrienden leren kennen, voelen ons thuis in de kerk en sinds kort ken ik een aantal gezellig buurvrouwen waar ik regelmatig de middag doorbreng. Op de stoep voor het huis.  

En dat laatste klinkt heel mooi, maar lijkt ook een beetje ingewikkeld. Juist door die taal. Want wat bespreek je als je elkaars taal niet spreekt? En toch heb ik de afgelopen weken ontdekt dat dit niet perse noodzakelijk is voor een gezellig samenzijn. In ons beste Engels proberen we meer over elkaar te weten te komen, maken we grapjes en juichen we onze kinderen toe die rondrennen en stenen verzamelen. Er is een verbinding, ondanks de taalbarrière. En ik geniet daarvan. Ik ben dankbaar voor mijn buurvrouwen die mij laten zien hoe Malawiërs met elkaar omgaan, hoe ze elkaars haren verzorgen en hoe ze hakketak gesprekken voeren in het Chichewa. En ik ben vooral dankbaar doordat ze mijn aanwezigheid accepteren ondanks dat ik zo’n gekke Nederlander ben die hun taal niet spreekt.  

* Vertaling: Hoe heb je de dag doorgebracht? Ik heb de dag goed doorgebracht, en u? Ik heb de dag goed doorgebracht, bedankt! Dit is een typische beleefdheidsgroet in Malawi die overal wordt gebruikt. Gedurende de dag zijn er verschillende begroetingen die vragen hoe het met de ander gaat. 


Anneloes is samen met haar man Herman en zoon Ralf door de GZB uitgezonden naar Malawi. Samen werken ze voor CCAP Blantyre Synode kerk. Via hun Instagram account Meijers met missie houden ze je graag op de hoogte.