• Gepubliceerd door
  • Vrouw tot Vrouw
  • Gepubliceerd op
  • 1 november 2022

Geloven

Het is niet altijd eenvoudig: geloven. Zoveel verschillende meningen over wat geloof nu precies inhoudt, zoveel manieren om de Bijbel te interpreteren. Zoveel visies op God en Jezus, zoveel visies op hoe je als christen moet leven. Ik heb in mijn leven al een heel aantal verschuivingen achter de rug in de christelijke wereld, en heb al heel wat ‘smaken’ christendom uitgeprobeerd. Van elke vorm probeer ik iets te leren, en, lekker postmodern, mee te nemen naar mijn eigen relatie met God. Wat leer ik van de manier van christen-zijn hier in Colombia? 

Elke maandag houdt Maria Claudia, een van de tutoren van kinderproject PREA, een soort weekopening. De kinderen leren er zin voor zin een soort mantra: Dios es mi Padre. El siempre me ama y el cree en mi – God is mijn Vader. Hij houdt altijd van mij en Hij gelooft in mij. Van een reformatorische kansel zal je dit in deze bewoordingen niet zo snel horen, maar toch raakte het me.  

Als bang, falend en soms amper gelovend mens is het makkelijk om Gods liefde en steun uit het oog te verliezen. Al hangen er tientallen kaartjes aan je muur die je vertellen dat God bij je is, dan vóel je het nog niet altijd. Maar gelukkig hangt het niet van mij af. God is mijn Vader, of ik dat nou voel of niet. Hij houdt van mij, ook als ik het niet durf te zien. En, al lukt het mij niet altijd om in Hem te geloven, Hij gelooft in mij.

Een kinderopvang in het centrum van Bogotá. Een stuk of 50 kinderen uit de sloppenwijken van deze Colombiaanse stad. Een idealistische Nederlandse twintiger die een jaar in Colombia woont omdat ze zich in het hoofd gehaald heeft dat dit voor haar de plek is om goed te doen. De cocktail waaruit mijn leven bestaat, dit jaar. Elise Verschuure geeft een inkijkje haar leven als zendingswerker – in dat wat goed gaat en ook dat wat minder goed gaat. In de dingen die ze leert en de dingen die ze nodig af moet leren.


Reageren? Stuur een mail naar reacties@vrouwtotvrouw.nl