Op zondagochtend naar de kerk gaan in Bogotá, Colombia ziet er heel anders uit dan naar de kerk gaan in Nederland. In Nederland zat ik altijd minstens tien minuten van tevoren in de kerk en was ik (mede door de anderhalve meter-regel, hoor) bijna altijd een eilandje in een kerkbank. Hier ‘begint’ de kerk om elf uur, en dat betekent dat ik meestal twee minuten voor elf mijn appartement verlaat. Want echt om elf uur beginnen, dat doen ze nooit.  

Bij de deur staan altijd wat mensen om je welkom te heten. En dat gaat hier niet door de hand te schudden, maar iedereen krijgt gewoon een knuffel. Zelfs in coronatijd: knuffelen met een mondkapje op. Tijdens de dienst is er een knuffelmomentje waarin iedereen elkaar kan begroeten en na de dienst gebeurt eigenlijk hetzelfde. Vaak wordt er dan ook nog lunch geserveerd – en bij het weggaan krijg je van iedereen weer een knuffel.  

Wat me nog het meest verbaast is hoe écht deze houding is. In het begin stond ik sceptisch tegenover al deze liefde, moest eerst eens even controleren of ze het wel meenden. Maar nu ik hier bijna acht maanden woon, heb ik met eigen ogen mee mogen maken hoe hecht de gemeenschap is. Als ik onverhoopt een keer niet in de kerk ben, word ik gebeld en geappt, en de volgende dag krijg ik van minstens twee mensen te horen dat ze me gemist hebben. De predikant benadrukt het regelmatig in de kerk: niemand mag een eiland zijn. Nu is dat voor de Colombianen een stuk makkelijker dan voor ons doorgewinterde individualisten, maar toch, dit stukje Colombiaanse cultuur hoop ik mee terug te nemen naar Nederland.

Een kinderopvang in het centrum van Bogotá. Een stuk of 50 kinderen uit de sloppenwijken van deze Colombiaanse stad. Een idealistische Nederlandse twintiger die een jaar in Colombia woont omdat ze zich in het hoofd gehaald heeft dat dit voor haar de plek is om goed te doen. De cocktail waaruit mijn leven bestaat, dit jaar. Elise Verschuure geeft een inkijkje haar leven als zendingswerker – in dat wat goed gaat en ook dat wat minder goed gaat. In de dingen die ze leert en de dingen die ze nodig af moet leren.

Reageren? Stuur een mail naar reacties@vrouwtotvrouw.nl