“Het protocol is dat elke zwangere vrouw ook op HIV wordt getest”, vertelt de arts terwijl ik tegenover haar aan het bureau zit. Tien minuten later sta ik in het laboratorium van het ziekenhuis en wordt er op een snelle manier een paar buisjes bloed bij mij afgenomen. Nu nog twintig minuten wachten op de uitslag. 

In oktober verwachten Herman en ik ons tweede kindje. We kijken hier erg naar uit. Alhoewel ik in Nederland zal bevallen, ben ik voor het grootste gedeelte zwanger in Malawi. En dat is anders dan ik gewend ben van mijn eerste zwangerschap. Ik kan de warmte minder goed hebben, ben soms bang om besmet te raken met malaria of een andere nare ziekte die effect kan hebben op het kind en verlang in mijn misselijke buien nóg meer naar het vertrouwde Nederlandse voedsel. Ook de medische afspraken zijn anders.  

Waar ik in Nederland begeleid werd door de verloskundige aan het eind van de straat, heb ik nu al mijn afspraken in het ziekenhuis. Niet per se de meest overzichtelijke plek die je je kunt voorstellen. Eerst langs de balie van radiologie voor een echo. Dan met de resultaten van de echo naar de overvolle wachtkamer van de gynaecoloog. Na een korte blik op de echo, knikt ze goedkeurend. Ze vraagt hoe het met mij gaat, beantwoordt een aantal vragen en verwijst mij vandaag door naar het laboratorium. Full blood test, inclusief een controle op HIV dus.  

En ook al weet ik vrijwel zeker dat ik niet HIV positief ben, legt de arts mij uit dat deze testen in Malawi van levensbelang zijn. Ruim 40% van de zwangere vrouwen die in het ziekenhuis getest worden, blijkt HIV positief te zijn. Veel van hen zonder dat ze het zelf weten. De kans dat zij hun ongeboren kindje besmetten is groot. En dan hebben we het nog niet over de duizenden vrouwen die geen geld hebben om afspraken en testen in het ziekenhuis te betalen.  

Dankzij de vroege bloedtesten kunnen ze een besmetting op tijd signaleren en wordt het kind met medicijnen beschermd. En toch zijn er in Malawi naar schatting 74.000 kinderen (0-14 jaar) die leven met HIV. Malawi is een van de landen met de meeste HIV-besmettingen en de hoogste moedersterfte (vrouwen die tijdens of kort na de zwangerschap overlijden) ter wereld.  

Twintig minuten later komen de resultaten van mijn bloedtest binnen. Ik heb inderdaad geen HIV en ook mijn andere waardes blijken goed te zijn. Ik ben opgelucht. Tegelijkertijd bid ik voor de duizenden vrouwen die niet tijdens hun zwangerschap naar het ziekenhuis kunnen. Voor hen geen echo’s, controles en bloedtesten. En vooral, voor hun kindje geen kans op bescherming met dure medicijnen en behandelmethodes.  

Anneloes is samen met haar man Herman en zoon Ralf door de GZB uitgezonden naar Malawi. Samen werken ze voor CCAP Blantyre Synode kerk. Via hun Instagram account Meijers met missie houden ze je graag op de hoogte.