Op Jezus lijken, een geestelijk groeiproces

Door: Hilda Paalman-Vos

Het is januari 2023. Tijdens catechese bespreken we de stelling: Als je christen bent geworden, ga je steeds meer op Jezus lijken. De reacties zijn heel verschillend. ‘Dat kan toch niet? Wij kunnen toch nooit zo goed worden als Jezus’? Of ‘Dat ligt er maar aan, ben je een echte christen of een beetje?’ Maar ook ‘volgens mij is het toch wel de bedoeling dat we steeds meer op de Heere Jezus gaan lijken’.

Hoe is dat bij ons? Zijn wij meer op Jezus gaan lijken? Kijken we wel eens terug in ons leven? Misschien hadden we als kleuter wel een kinderlijk vertrouwen in de Heere Jezus. We wilden dicht bij Hem zijn in de kerk en tijdens de vertelling uit de Bijbel. En als tiener zongen we vol overgave de liederen van aanbidding en lofprijzing. Als jongvolwassene mochten we volmondig belijden dat Jezus Christus onze Heer en Heiland is, dat we Zijn discipel wilden zijn.

Maar hoe is dat nu? Nu je dertiger bent, veertiger of 50+? Is daar nog steeds dat verlangen om te mogen groeien in de kennis en genade van onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus (2. Petrus 3: 18)?
Of is de toevoer tot de Bron, het Levende Water, verstopt geraakt in ons leven? Hebben de zorgen van de wereld, de drukte van ons bestaan de overhand gekregen? Dan roept de Heere ons op om terug te gaan naar de Bron. Zoals Izak deed in Genesis 26:18 ‘En Izak keerde terug en groef de waterputten weer op die zij in de tijd van zijn vader Abraham gegraven hadden’.

Dat betekent tijd nemen voor aandachtig Bijbellezen, zodat we genoeg voedsel ontvangen. Dat we gelovig bidden om vervulling met de Heilige Geest. Dat we andere christenen zullen opzoeken, dat we met en van elkaar mogen leren en elkaar kunnen bemoedigen. Een leven dicht bij de Heere geeft vreugde. Ook, en juist in tijden van moeite en verdriet wil God ons leren op Hem te vertrouwen. Hij leert ons een leven van afhankelijkheid en toewijding. Een leven van lofprijzing tegen de verdrukking in.

Steeds meer op Jezus lijken? Kan dat? Het is zoals Paulus schrijft: hen die God liefhebben (…) heeft Hij er ook van tevoren toe bestemd om aan het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te zijn (Romeinen 8:28-29). Dan gaat het niet meer om ons, maar om Jezus Christus. Zoals bij Johannes de Doper: Hij moet meer worden, ik echter minder (Johannes 3: 30). Dat is geestelijk groeien. Als het goed is, blijven we geen baby meer in het geloof, maar worden we geestelijk volwassen. We mogen er dan op vertrouwen dat Hij die een goed werk in ons begonnen is, dat zal voltooien tot op de dag van Jezus Christus (vrij naar Filippenzen 1:6).

Het catechisatieseizoen is inmiddels voorbij. Gods werk gaat echter door. Laten we blijven bidden, ook voor onze jongeren: O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk (Avondzang: 7)!

• Belt. H. van den (2011). Bloeien, snoeien en groeien. Heerenveen: Uitgeverij Groen.
• End. G. van den (1996). Groeien in het geloof. Kampen: Uitgeverij Kok
• Kelderman, D. (2018). De vreugde van mijn hart. Apeldoorn: De Banier
• Ouweneel, W.J. (2008). Geloof, zekerheid, groei. Vaassen: Medema
• Packer, J.I. (2009). 7 woorden. Kampen: Uitgeverij De Groot Goudriaan
• St-martini.net.(2022, 21 september). Isaak-4.Stunde-Isaaks Brunnen-Olaf Latzel (audio). Geraadpleegd op 1 maart 2023, van http://www.st-martini.net/audio/2022/2022_0921_bibel.pdf