Ik loop de douche in. Een grote kakkerlak staart me aan. Ik bevries. Daar had ik geen rekening mee gehouden toen we een paar maanden geleden op Schiphol stonden op weg naar Malawi. En als er na vijf minuten geen water meer uit de leidingen komt, loop ik mopperend de badkamer uit.

Terwijl ik de deur achter mij dicht trek, komt onze nachtwacht aan. We zitten midden in het regenseizoen en het heeft dit weekend hard geregend. Onze nachtwacht is opgelucht, zijn lemen huis met golfplaten dak staat nog overeind. Hij vertelt dat het huis van zijn buurman wel is bezweken onder de stromende regen. We komen er in het gesprek niet achter waar zijn buren met hun kinderen nu verblijven.

Ondertussen krijgen we video’s doorgestuurd. Kinderen die zwemmen in de woonkamer van hun huis. Moeders die radeloos spullen op hogere plekken leggen. Wegen die weggespoeld zijn. Mensen die zijn verdronken in de kolkende stromen water.

Het leven in Malawi is hard. Cholera en malaria liggen altijd op de loer. De kindersterfte is ontzettend hoog. Elk jaar hebben duizenden mensen weer honger en moeten ze hun kinderen zonder eten naar school sturen. Zo’n 85% van de bevolking heeft geen elektriciteit in huis en een groot deel heeft geen beschikking tot schoon drinkwater.

Net als alle andere mensen in Malawi, hebben ook wij ongedierte in huis. Mieren, hagedissen, kakkerlakken, spinnen, ratten, muizen. En soms hebben we – net als de rest van Malawi – uren geen water of elektriciteit. In mijn ogen soms groot leed. Maar als ik de verhalen van onze nachtwacht hoor, rondloop op straat of de nieuwsberichten lees, krimpt mijn hart een beetje ineen. Het zet mij met beide benen op de grond en ik realiseer mij dat dit klein leed is. Klein leed.

Het leven in Malawi is zwaar. Niet per se voor ons, wel voor de miljoenen Malawiërs. De wereld is gebroken en dat wordt pijnlijk duidelijk op de plek waar wij nu wonen. En terwijl de Malawiërs gebukt gaan onder het lijden wat het leven hier met zich meebrengt, zuchten wij met hen mee: “Kom Heere Jezus, ja, kom spoedig om de aarde nieuw te maken!”

De komende blogs neem ik je graag mee in ons leven in Malawi. Wat kunnen wij leren van christenen in Malawi, hoe ziet het christelijk geloof eruit in Malawi en waar lopen wij tegenaan in het dagelijks leven?

Anneloes is samen met haar man Herman en zoon Ralf door de GZB uitgezonden naar Malawi. Samen werken ze voor CCAP Blantyre Synode. Via hun Instagram account Meijers met missie houden ze je graag op de hoogte.