Een blik op de klok vertelt je dat de school bijna uit is. Je hebt nog een kwartier en dan zal zoonlief weer gezellig thuis zijn. Je snelt naar de keuken, zet het theewater op en maakt wat lekkers klaar. Als alles klaar staat, hoor je een piepje: de wasmachine. Die was kun je ook nog wel even boven ophangen, dat kan precies voordat hij thuiskomt.

‘Mam! Ik ben thui-uis!’ ‘Joe, ik kom eraan!’ Je hangt de laatste kledingstukken op het rek en loopt naar beneden. ‘Ik dacht dat u niet thuis was, het duurde zolang voordat u kwam.’ ‘Nee, hoor. Ik heb helemaal op jou gerekend. Zie je, alles staat al klaar. Heb je je handen al gewassen?’

Je pakt de mokken en schenkt het theewater in. Ondertussen pakt zoonlief zijn tas uit en ruimt zijn spullen op. ‘Hoe was het op school?’

Jullie blijven nog even gezellig kletsen, maar dan zegt hij: ‘Waarom hebben wij geen hond? Als ik over vijftien jaar een baan heb, ga ik er echt een kopen.’ Je kijkt hem aan en zegt: ‘Ik ben benieuwd wat voor hond je dan gaat nemen. Ik weet zeker dat jij een heel lieve baas zult zijn. Maar vijftien jaar is best lang, vind je niet? Eigenlijk hoop ik dat in die tijd Jezus al teruggekomen is. Jij?’ Hij kijkt je even nadenkend aan en zegt dan: ‘Een beetje wel en een beetje niet.’ Je merkt dat hij nog iets wil zeggen en je kijkt hem vragend aan. ‘Ik wil heel graag bij Jezus zijn. Maar hoe zal alles eruitzien en hoe zal het zijn als je voor altijd blijft leven?’

Hoe is dat bij jou? Verlang jij naar Zijn wederkomst? Bid jij dat Hij snel komt? Praat je erover met je kinderen? Juist bij vieringen als het Heilig Avondmaal word je extra stilgezet bij de verwachting waar je als christen uit mag leven.

Je zoon – en jij misschien ook wel – vindt het lastig om ernaar te verlangen. Hoe zal alles er dan uitzien? Wat gaat er gebeuren? En waarom duurt het zolang voordat Hij komt? ‘Dat is voor iedereen lastig, lieverd. Alleen God de Vader weet wanneer Hij komt, verder niemand. Maar ik weet wel heel zeker dat alles prachtig en volmaakt zal worden. Hij gaat de hemel en de aarde nieuw maken. Het wordt zoiets moois, dat wij ons dat niet kunnen voorstellen. Ik weet ook zeker dat we ons dan niet meer afvragen waarom we niet meer sterven. Wat denk jij?’ Hij knikt.

‘Weet je nog, toen jij thuiskwam? Het is een voorbeeld dat niet klopt, hoor. Maar misschien dat het voor jou duidelijker wordt. Toen jij mij riep, vond je dat het lang duurde voordat ik beneden was. Maar voordat ik de was op ging hangen, had ik alles al klaargezet voor jou. En boven was ik ook bezig met jouw kleren – als ze droog zijn, kun jij ze weer aan. Zonder dat wij het zien en beseffen, is Jezus in de hemel voor ons bezig.’