Samen met veldwerker Erzsébet loop ik door de Doubletstraat. Deze raamstraat is onderdeel van het prostitutiegebied in Den Haag. Het is een smalle straat met hoge huizen. Aan beide kanten staan vrouwen achter een raam. We maken een praatje met hen. We vragen hoe het gaat en als er vragen zijn, geven we folders met informatie of een visitekaartje met contactgegevens van een maatschappelijk werker. Sommige vrouwen willen geen praatje maken, omdat ze geen zin hebben of omdat het te moeilijk is om de vraag ‘Hoe gaat het met je?’ te beantwoorden. 

Erzsébet spreekt Hongaars, en terwijl ze met een vrouw praat in haar moedertaal scan ik de straat. Dat is de afspraak. Een van ons focust zich op het gesprek, terwijl de andere veldwerker de omgeving in de gaten houdt. Staan we zo goed, staat er geen man vlak achter ons mee te luisteren en is het veilig? Ik zie dat wat groepjes mannen door de straat slenteren. Aan de overkant staat een vrouw, ze zwaait en ik zwaai terug. Er loopt een man naar haar raam en ik hoor hoe zijn onderhandeling begint: ‘20,- met condoom of 30,- zonder!’. Hij legt haar een keuze voor. Maar heeft ze wel een keuze? 

In mijn werk leer ik elke dag weer dat keuze en keuzevrijheid een groot voorrecht is. Misschien wel een typisch westerse luxe. Vrouwen die wij dagelijks tegenkomen in de prostitutiestraten of op het inloopkantoor, zijn vaak opgegroeid in armoede. Ze komen uit Zuid-Amerika, Oost-Europa of Azië. Ze overleven van dag tot dag. En als ze een keuze moeten maken, kiezen ze vaak de minst slechte optie. Bij De Haven doen we er alles aan om vrouwen te bekrachtigen en bieden we hen de mogelijkheid om écht voor zichzelf te kiezen. Misschien wel voor de eerste keer.  

Terwijl ik naar het gesprek tussen die vrouw en man luister, merk ik dat het me raakt en de emoties overvallen mij. Ik weet niet wat haar antwoord was, maar ze opent de deur en de man gaat naar binnen. Ondertussen heeft Erzsébet het gesprek afgerond. We lopen verder en ik kijk haar aan: ‘Zullen we gaan?’ We kiezen ervoor om terug te lopen naar het inloopkantoor van De Haven. Wij kunnen weggaan als het ons teveel wordt. Dat is moeilijk omdat we weten dat de vrouwen die keuze vaak niet hebben. Terug op het kantoor bidden we samen. We bidden voor de vrouwen die we hebben gezien, gesproken of misschien níet hebben gezien. Wij verlaten de straat en moeten de vrouwen achterlaten, maar we weten dat zij niet alleen zijn. We kunnen deze vrouwen overgeven in Zijn Hand.   

Anneloes Meijer werkt als communicatiemedewerker bij Stichting De Haven. De Haven is er voor moeders, dochters en zussen in de seksindustrie. De Haven biedt veldwerk, prostitutie maatschappelijk werk en een uitstapprogramma op maat. De Haven zoekt deze (voornamelijk) vrouwen op en is respectvol present als stoppen geen optie is. Ga naar www.dehaven.nl voor meer informatie.   

Vanwege de lockdown is de seksindustrie gesloten en is er op dit moment geen fysiek veldwerk. Via het online veldwerk en het maatjesproject van Stichting De Haven wordt contact gehouden met de vrouwen.