• Gepubliceerd door
  • Vrouw tot Vrouw
  • Gepubliceerd op
  • 16 december 2021

Een ontmoeting met el Niño Divino

Het is zo’n avond waarop er iets in de lucht hangt. We staan op het punt om de straat in te gaan, maar eerst bidden we om beurten met ons team van deze avond. ‘Heere, leidt ons. Ga voor ons uit de straat in. Geef dat juist de vrouwen die Ú nu nodig hebben ook een stukje van U zien. Dat ze ervaren dat U dichtbij bent.’  

Er zijn van die momenten dat je hart brandt. Je kunt het niet onder woorden brengen. Het is iets met de liefde van God die je hart vult en die je zo graag aan anderen uit wilt delen en zeker aan vrouwen in de prostitutie, die leeggezogen worden door het werk dat ze doen. Maar hoe breng je die liefde dan over? 

Samen met mijn medevrijwilligster Mirjam loop ik langs de gracht. Langs het grote statige pand met een brede trap ervoor, links de brug over en weer naar rechts. Mirjam spreekt geen Spaans, wat betekent dat ik die avond het woord zal doen. Iets waar ik na zo’n zestien jaar vrijwilligerswerk nog steeds tegenop kan zien. Ik verlang ernaar echt contact te maken met de vrouwen maar ik weet dat dit lang niet altijd gebeurt. Soms komen we niet verder dan: ‘Hola, como estas? Conoces nosotros? Somos De Haven.*’ We geven ons visitekaartje en na ons: ‘Que Dios te bendiga*’, klinkt hun overtuigende ‘Amen’.  

Vanavond heb ik me voorgenomen om te groeten en daarna in het gesprek zo min mogelijk te zeggen. Niet bang zijn voor de stilte. Ik wil vooral luisteren naar de vrouw tegenover mij en naar de Geest binnenin mij.  

De vrouwen lijken vanavond open te staan voor een praatje. We komen in een portiek waar bijna alleen maar Spaanstalige vrouwen staan. De portiek is een overdekte gang waar het daglicht niet komt. Dan zien we Ella (niet haar echte naam). We raken in gesprek. Ik zie het kettinkje dat ze om heeft: een hanger met een baby’tje erop, een stralenkrans om zijn hoofdje.  

Ik wijs ernaar. ‘Jezus’, zeg ik. ‘El Niiño Divino’, zegt zij. Ze kijkt me twijfelend aan. ‘Het kind van Jezus, toch?’ 
‘Jezus is zelf het Goddelijk kind. Hij wil dichtbij jou zijn.’ Ze pakt haar telefoon, staart naar een foto. ‘Tu madre’ (je moeder), zegt Mirjam. Ze spreekt geen Spaans maar deze woorden die ze toevallig kent, zijn raak. Ella huilt. Wij zijn stil. Dan komt een vriendin van Ella binnen. Ik noem haar naam en ze reageert verrast. ‘Je weet hoe ik heet!’ 
Ik weet niet elke naam, maar Marly vergeet ik niet. Ze heeft altijd verse bloemen in haar donkere kamer en haar glimlach verwarmt je hart. Marly zegt: ‘Ella’s moeder is pas overleden.’ Ik geef Ella, die erbij staat, een knuffel, ondanks corona. ‘Soms begrijpen we niet waarom God iets toelaat, maar Hij heeft ons zo lief dat Hij ons Zijn Zoon gegeven heeft.’ Dat zegt Marly, de vriendin van Ella. 

God verpakt in een mensenkind. El Niiño Divino, gedragen door Ella terwijl mannen haar bezoeken in haar peeskamer. Wij begrijpen onszelf soms niet, we begrijpen Hem vaak niet, maar Hij begrijpt ons wel.

*Het Goddelijk Kind
*Hallo, hoe gaat het? Ken je ons? Wij zijn De Haven. Gods zegen. 


Tineke Smith werkt als veldwerker bij Stichting De Haven. De Haven is er voor moeders, dochters en zussen in de seksindustrie. De Haven biedt veldwerk, prostitutie maatschappelijk werk en een uitstapprogramma op maat. De Haven zoekt deze (voornamelijk) vrouwen op en is respectvol present als stoppen geen optie is. Ga naar www.dehaven.nl voor meer informatie.  

Tineke Smith is storyteller. Ze werkt als zzp’er en vertelt verhalen in woord maar ook in beeld. Ze fotografeert gezinnen maar werkt ook in opdracht van bv een tijdschrift. Ook doet ze de eindredactie van een blad. Tineke is mama van vijf kinderen en getrouwd met Meint.